weRelate

Άπιαστα ιδανικά πρότυπα ομορφιάς

Το 1998, η εταιρία καλλυντικών “The Body Shop” στα πλαίσια της ακτιβιστικής της δραστηριότητας έκανε το ντεμπούτο μίας εκστρατείας για τον γυναικείο αυτοσεβασμό, με μία κούκλα πληθωρικών διαστάσεων που ονομάστηκε “Ruby”. Η φιγούρα της κοσμούσε τις βιτρίνες των καταστημάτων της εταιρείας στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με το σλόγκαν: “Υπάρχουν 3 δισεκατομμύρια γυναίκες που δεν μοιάζουν με τα supermodel και μόνο 8 που είναι” (Τhere are 3 billion women who don’t look like supermodels and only 8 who do).Πήγε για να εμφανιστεί σε καταστήματα στην Αυστραλία, την Ασία και τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και συνεπήρε τη φαντασία των καταναλωτών που ήταν κουρασμένοι από το σύνδρομο του λεπτού-ανορεκτικού-σικ μοντέλου των διαφημιστικών μηνυμάτων της βιομηχανίας της ομορφιάς.

Η Ruby έφερε ένα σοβαρό μήνυμα. Είχε σκοπό να αμφισβητήσει τα στερεότυπα της ομορφιάς και να αντιμετωπίσει την ευρύτατη επιρροή της βιομηχανίας καλλυντικών των οποίων η συγκεκριμένη εταιρία ήταν μέρος. Η Ruby έγινε το έναυσμα για μία παγκόσμια συζήτηση για την εικόνα του σώματος και την αυτοεκτίμηση.

Αλλά η Ruby δεν άρεσε καθολικά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η εταιρεία παιχνιδιών Mattel απαίτησε να αποσυρθούν οι αφίσες της Ruby από τις αμερικανικές βιτρίνες. Ο λόγος τους: η Ρουμπίνι έκανε την Barbie να φαίνεται “κακιά”, προφανώς γιατί φαινόταν να χλευάζει την κούκλα και με αυτόν τον τρόπο περιόριζε τις πωλήσεις της (Οι κούκλες Barbie πωλούν σε ρυθμό δύο ανά δευτερόλεπτο. Είναι δύσκολο να σκεφτούμε πώς η Ruby θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε ουσιαστική ζημιά). Η Annita Roddick (σ. ιδιοκτήτρια της εταιρίας “The Body Shop”) ανέφερε: Ήμουν εκστασιασμένη ότι η Mattel σκέφτηκε ότι η Ruby ήταν προσβλητική για την Barbie. Η ιδέα ενός άψυχου φορμαρισμένου πλαστικού παιχνιδιού να πληγώνει τα συναισθήματα του άλλου ξέφευγε από κάθε φαντασία.

Στη συνέχεια στο Χονγκ Κονγκ οι αφίσες της Ruby απαγορεύτηκαν στον αστικό σιδηρόδρομο και το μετρό, για το λόγο ότι οι αρχές είπαν ότι θα προσβάλει τους επιβάτες (Η  Ruby  εμφανίστηκε χωρίς ρούχα με τον ίδιο τρόπο που εμφανίζεται και η Barbie). Φυσικά οι κατά πολύ πιο προσβλητικές εικόνες από ξανθιές γυναίκες με εμφυτεύματα σιλικόνης σε άλλες διαφημίσεις είχαν τη δυνατότητα να παραμείνουν στα τρένα.

Η βιομηχανία της ομορφιάς (καλλυντικών, δίαιτας, πλαστικής χειρουργικής) προσπαθεί να δημιουργήσει ανάγκες εκεί που δεν υπάρχουν και φαίνεται σαν να έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να κάνουν τις γυναίκες να αισθάνονται δυσαρεστημένες με την εμφάνισή τους. Φαίνεται σαν να «παίζουν» με την τις προσωπικές αμφιβολίες και τις ανασφάλειες των γυναικών για την εικόνα του σώματος και την γήρανση, με το να προβάλλουν άπιαστα ιδανικά πρότυπα ομορφιάς και νεότητας.

Είναι μια ηθική επιταγή όλων μας, καθώς και άλλων εταιριών καλλυντικών,  να προσπαθούμε να αντιστρέψουμε τα μηνύματα της βιομηχανίας σχετικά με ζητήματα  αυτοεκτίμησης, ομορφιάς και εικόνας σώματος. Είναι να προσπαθήσουμε να εκθέτουμε την τραγική ειρωνεία του μύθου: ότι μία εταιρεία ομορφιάς πρέπει να κάνει μια γυναίκα να αισθάνεται κατώτερη για να κερδίσει την αφοσίωσή της στα προϊόντα της.

Η Ruby η οποία συχνά «μας παρακολουθεί» μέσα από τις αφίσες που υπάρχουν ακόμα στα καταστήματα της συγκεκριμένης εταιρίας ή μέσα από τις αμέτρητες φωτογραφίες της στο διαδίκτυο, μας βοηθάει να μην ξεχνάμε!